Today is perfect.

Raz pomyliły mi się kroki i od tego czasu chodzę krzywo.

Kartą supainiojau žingsnius ir nuo to laiko tiesiai nebevaikštau. (:

Ch. C.

Easter tree.

Šiemet kažkodėl labai laukiu Vėlykų. Matyt, pasiilgau tos akimirkos, kai visa šeima susėda prie stalo ir kartu pietauja. Kartu meldžiasi. Tiesiog yra visi kartu. Visi kartu laimingi. To jausmo man neatstotų niekas. Negalėčiau be to gyventi.
Šiemet net papuošiau Vėlykų medelį. Užplūdo toks didelis noras padaryti kažką gražaus :)))

My Easter Tree:

Ch. C.

Bijau.

Matydama kaip keičiasi mane supančių žmonių pasaulis, dažnai susimąstau, kas laukia manęs po studijų baigimo. Laikysiu rankoje vaikystėje išsvajotą VU diplomą, ir nejaugi su tuo diplomu manęs laukia bedarbystė? O gal kasininkės darbas prekybos centre? Nors ne, čia susiduriame su paradoksu, nes kasininkės darbui esu per daug kvalifikuota, o darbui pagal įgytą specialybę per mažai kvalifikuota ir neturiu patirties. Didelė dilema - iš kur, po galais, gauti tos patirties...

Sunku, kai turi daug pomėgių, tave viskas žavi ir negali išsirinkti, kas tave traukia labiausiai. O suderinti visko ir vienu metu atsiduoti keliems dalykams neįmanoma. Neįmanoma, jei nenori to daryti paviršutiniškai, o viskame siekti tobulumo, estetiškumo ir atlikti kiekvieną pradėtą darbą kuo geriau.

Ch. C.

Seniai norėjau parodyti sesers švarką, kurį kažkada persiuvau. Gaila, kad neturiu nuotraukos palyginimui, kaip jis atrodė anksčiau. Kaip visada, geriausius dalykėlius sužvejoju močiutės spintoje. Šis švarkas taipogi iš ten, jaunystėje jį nešiojo mano krikštamotė.

Aš užkeikiu save amžinam gyvenimui pilnam meilės, žaidimų ir pokštų.

Byłam w piątek na farewall party. Wyjechała Osoba, dookoła której ostatnio kręciło się moje życie. Już dawno szykowałam się do Jego wyjazdu, wiedziałam, że planuje wyjechać pracować do innego państwa. W głębi serca czekałam tego, chociaż wyglądałoby, że muszę się smucić, może nawet płakać. Jednak zawsze czułam się lepiej, gdy Go nie widziałam, nie spotykałam się z Nim, nie gadałam. Ostatnie kilka dni przed jego wyjazdem, nie czułam nic: ani smutku, ani radości. Była to jakaś apatia. Dziś tylko zrozumiałam, że nie ma Go na Litwie, że nie będe mogła spotkać się z nim przez dłuższy czas i na żywo pogadać z Nim, uścisnąć Go, uśmiechnąć się, przytulić się. Widocznie dlatego czułam apatię, ponieważ już od tego wieczoru, gdy dowiedziałam się, że wyjeżdża, zaczęłam żyć tym dniem, gdy przyjedzie znów na Litwę, i tego czekałam... I teraz czekam... Nie potrafię wyrzec sie nadziei, że coś więcej niżeli zwykłe koleżeństwo nas będzie łączyło w przyszłości. Nie jest, że żyję tylko tą myślą, życie ciągle toczy się do przodu i ja też idę dalej, ale od czasu do czasu przypominam Go i to, co mogło być, co jest teraz i zastanawiam się co będzie dalej, na co mogę liczyć. 

Pamiętam jakie było nasze pożegnanie. Przytulił mnie, dał całusa w jeden, później drugi policzek, odpuścił mnie i chciał pójść, ale cofnął się, spojrzał mi w oczy i kolejny raz przytulił usta do mego policzka. A ja po prostu stałam... Nawet nie przytuliłam Go tak mocno, jakby mi się chciało. Widocznie tak ratowałam się od bycia zbyt sentymentalną. 

I piosenka, którą usłyszałam dziś i wydaje się, że odpowiada temu, jak sie teraz czuję.

After

Before

Vintage dress, którą znalazłam u babci w szafie, podejrzewam, że była mojej mamy chrzestnej. Początkowo  kolor i wzór, a także fason niezbyt mi się podobał i nie pasował w ogóle. Jednak skróciłam ją i ubrałam raz na imprezę noworoczną, pomimo to, że wszyscy byli zachwyceni, postanowiłam ją przerobić dla siostry, nie dla siebie. Zwęziłam trochę w bokach, ponieważ moja siostra jest nieco szczuplejsza ode mnie. Moim zdaniem, jest urocza.

Ch. C.

Pažinti.

Tikriausiai niekada nesiliausiu stebėtis kiek daug galima sužinoti apie žmogų atvirai su juo pasikalbėjus po kelių (ar daugiau) bokalų alaus. Niekada negalima tvirtai teigti, jog gerai pažįstame žmogų su kuriuo bendraujame, linksminamės vakarėliuose, susitinkame išgerti alaus, susirašinėjame, stebime draugų kompanijoje. Gerai pažinoti galime tik kaukę, kurią jis užsideda būdamas būryje draugų. Kaukę, po kuria slepiami vidiniai išgyvenimai, nuoskaudos, sielos žaizdos, baimės, dvejonės, neišsipildę lūkesčiai ir svajonės. Kaukę, kuri kartais nukrenta ir mes pamatome kiek daug nežinojome ir koks neišsiamiamas jo vidus. Stebiuosi, koks begalinis žmogaus pažinimo kelias.


Ch. C.